ครอบครัวที่แตกสลาย กลับมาได้ด้วยหยาดน้ำตา
เรื่องย่อ : Eriko, Pretended เอริโกะ รับจ้างร้อง
เอริโกะ รับจ้างร้อง” เล่าถึงเรื่องราวของ เอริโกะ หญิงสาวที่พยายามจะออดิชันเป็นนักแสดงให้ได้ และดูเหมือนว่าเธอทุ่มเททุกอย่างเพื่อการเป็นดาราที่เธอใฝ่ฝันมาอย่างยาวนาน แต่ทว่าบทบาทที่เธอมักจะมีปัญหามากที่สุด คือการร้องไห้ที่ไม่ว่าออดิชันกี่ครั้งเธอมักจะสอบตก แต่จากเรื่องราวที่ไม่คาดฝันเมื่อพี่สาวของเอริโกะได้เสียชีวิตอย่างกะทันหันทำให้เธอตัดสินใจอุปการะดูแลหลานชายเพียงคนเดียวอย่าง คาซึมะ ทว่าการดูแลเด็กชายรายนี้ทำให้เธอได้เรียนรู้ถึงเรื่องราวมากมายที่เธอต้องใช้ชีวิตในฐานะแม่ร่วมกับเด็กน้อยคนหนึ่งที่กำลังสับสนกับชีวิต พร้อมกับความลับกับญาติของเธอที่รับจ้างร้องไห้ในงานศพ และจากเรื่องดังกล่าวอาจจะเติมเต็มสิ่งที่เธอกำลังตามหาทักษะนี้มาอย่างยาวนานก็เป็นได้
รีวิว : Eriko, Pretended เอริโกะ รับจ้างร้อง
ถ้าพูดถึงมนต์เสน่ห์แห่งภาพยนตร์แต่ละชาติแต่ละภาษาจะมีมนต์วิเศษที่ต่างกันที่อาจสามารถดึงดูดใจคนดูให้ติดตรึงได้ นั่นอาจหมายความว่าหนังจากแต่ละชาติแต่ละภาษาจะมีความต่างกันที่อาจเหมือนกันในแง่ของศาสตร์ทางด้านภาพยนตร์ แต่ความต่างนั้นอาจเป็นเพราะเอกลักษณ์ของชนชาติที่ไม่มีทางที่จะเลี่ยงในการถูกใส่เข้ามาในงานหนัง ซึ่งที่ชัดเจนมากคืองานจากญี่ปุ่นที่เหมือนเวลาไม่สามารถทำอะไรกับตัวตนความเป็นหนังญี่ปุ่นได้ ต่อให้โลกภาพยนตร์พัฒนาไปไกลมากมายขนาดไหนหนังญี่ปุ่นก็ยังคงความเป็นญี่ปุ่นให้ได้สัมผัส และมันคือเสน่ห์ ไม่อาจละวางได้หากมีหนังญี่ปุ่นมาให้ชมเพราะการเล่าเรื่องในแบบญี่ปุ่น การแสดงในแบบญี่ปุ่น การสื่อความหมายในแบบญี่ปุ่นคือสิ่งที่ต่อให้เทคโนโลยีพัฒนาไปไกลและแม้ว่าหนังญี่ปุ่นจะก้าวตามโลกบ้างแต่ตัวตนของหนังญี่ปุ่นจะไม่มีวันหาย นั่นคือการเล่าเรื่องที่เรียบง่ายคล้ายเรียบเรื่อยงานด้านภาพที่แช่นิ่งสงบเงียบงันปล่อยให้หัวใจคนดูได้เก็บเกี่ยวความหมาย แต่ต่อให้เป็นเรื่องที่กี่ยวกับความตายถ้าต้องการให้งดงามหนังก็จะลงท้ายงดงามได้เช่นหนังเรื่องนี้
Eriko, Pretended เอริโกะ รับจ้างร้อง เล่าเรื่องด้วยความรู้สึกให้ซึมลึกสู่ข้างในประสานกับปัจจัยภายนอกได้ลงตัว เพราะนี่คือหนังญี่ปุ่นบทหนังและการเล่าเรื่องจึงมีความเป็นญี่ปุ่นเต็มที่ที่จะเล่าด้วยความรู้สึกตัวละครเพื่อส่งผ่านมายังคนดูที่น่าแปลกคือหนังแนวนี้ญี่ปุ่นมักเล่าได้ดี เพราะบทหนังเล่าเรื่องของคนหนึ่งคนที่เดินหน้าล่าความฝันจนหมดแรงฝันแล้วต้องจำใจกลับคืนถิ่นเกิดเพื่อเติมเต็มและเยียวยา ก่อนจะพบว่าแท้จริงแล้วมีความรักและความอาทรรออยู่เสมอที่ไม่เคยนึกถึงที่มาพร้อมการเรียนรู้มิติเชิงการดำเนินชีวิตผ่านวิถีและขนบที่ก็นึกไม่ถึงอยู่ดี สุดท้ายเมื่อเข้าใจว่าอะไรเป็นอะไรก็สามารถรองรับความรักที่โหยหาได้พร้อมกับสามารถดำเนินชีวิตต่อไปเมื่อมีพลังในการฝันต่อ ซึ่งเรื่องแบบนี้ก็คือปัจจัยภายในที่ฝังลึกในหัวใจกดความรู้สึกไว้ไม่ให้เชิดขึ้นมาแล้วเมื่อมาเจอกับปัจจัยภายนอกกับสภาวะสังคมและภาวะจำยอมการเรียนรู้ก็บังเกิด หนังฉลาดมากที่ไม่ใช้การปะทะทางอารมณ์ผ่านปัจจัยภายในส่งออกสู่ภายนอกมากนักแต่เลือกตามติดความรู้สึกของเอริโกะที่ความเปลี่ยนแปลงค่อยๆเกาะกุมได้อย่างลงตัว
หนังอาจไม่หวือวาไม่มีดราม่าหนักมาเร้าแต่เลือกเล่าผ่านการพยายามสร้างน้ำตาของเอริโกะที่คงไม่ใช่เรื่องยากในการร้องให้ แต่จะร้องให้คนอื่นสัมผัสได้ได้ยังไงถ้าหัวใจตัวเองยังเข้าไม่ถึงเพราะแม้กระทั่งพี่สาวของตัวเองตายยังไม่มีน้ำตา หนังปล่อยให้ใจของคนดูคิดตามใช่แล้วใช้ใจคิดเพราะบางบทสนทนาที่น่าจะมีคำตอบแต่ไม่มีทิ้งไว้ให้คิดและเป็นแบบนั้นหลายครั้ง ซึ่งมันคือการวางเมล็ดพันธ์ทางความคิดให้เอริโกะและแน่นอนคนดูก็คิดตามหรือคิดแทนเอริโกะเพื่อที่จะได้เข้าใจว่าทำไมจะต้องรับจ้างร้องให้ในงานศพ ตั้งแต่ต้นจนจบเอริโกะได้พบกับเหตุการณ์และจุดเปลี่ยนตลอดทางทั้งทางชีวิตและอาชีพผ่านผู้คนที่รายล้อมและแน่นอนการได้เรียนรู้ผ่านคาสึมะเด็กสิบขวบที่เหมือนผ้าขาว จนกระทั่งเมื่อทุกอย่างซึมซับเข้าไปว่าบางครั้งหัวใจต่างหากที่ชี้นำชีวิตมิใช่สมองเอริโกะก็กลับมาเป็นผ้าขาวอีกครั้ง ในที่สุดเธอก็ร้องให้ในงานศพอย่างที่คนอื่นสัมผัสได้และใครจะรู้ว่าบนรถไฟกลับโตเกียวเอริโกะกำลังคิดถึงใครอยู่
เพราะความเป็นหนังญี่ปุ่นจึงมอบความรู้สึกได้ตามต้องการในแบบญี่ปุ่นคืออบอุ่นตื้นตันผ่านความเรียบง่ายกลายเป็นงานที่ประทับใจ ไม่รู้ว่าผู้เขียนคิดไปเองหรือไม่ที่ว่าหนังแบบนี้คือการเก็บเกี่ยวความรู้สึกให้ค่อยๆซึมลงสู่ส่วนลึกหรือการขุดค้นก้นบึ้งของจิตใจญี่ปุ่นเหมือนจะทำได้ดีที่สุด สารภาพว่าผู้เขียนมองเรื่องนี้ไปพาดทับกับหนังชั้นเยี่ยมอย่าง Departures (2008) ที่เกี่ยวกับการทำให้ยอมรับที่จะทำอาชีพทำศพหรือแต่งหน้าศพเพื่อความเปลี่ยนแปลงจากข้างใน และเรื่องนี้ก็คือการทำใจให้ได้และเข้าใจให้ได้ถึงวัตถุประสงค์ของการรับจ้างร้องให้ในงานศพที่ไม่ใช่แค่หลั่งน้ำตาสะอึกสะอื้น แน่นอนเมื่อหัวใจสามารถเข้าใจความรู้สึกก็เข้าถึงความคิดก็ตกผลึกการเรียนรู้ก็เกิดและเป็นเช่นเดียวกัน หนังอาจเล่าเรื่องความตายก็จริงหากแต่มาในโทนอุ่นในมุมสว่างเพราะวางตัวเองไว้ให้มีอะไรให้รักทำให้ผลลัพธ์ออกมาเป็นความอบอุ่นตื้นตันและลงท้ายงดงามเมื่อกลับมาว่างเปล่าพร้อมเติมความฝันเข้าไปอีกครั้ง หนังมาพร้อมเพลงที่อาจไม่เด่นมากแต่จังหวะสวยงามทำให้กลายเป็นความเรียบง่ายที่แสนประทับใจ
ชื่อเรื่อง : Eriko, Pretended เอริโกะ รับจ้างร้อง
ประเภท : คอมเมดี้, ดราม่า
ผู้กำกับ : อาคิโยะ ฟูจิมูระ
นักแสดงนำ : Keiko Koyanagi, Yoka Kubo, Miki Nirori
จำนวน : 94 นาที
กำหนดฉายเมื่อ : 30 สิงหาคม 2018